Amansız hastalıkla çarpışıyordu...
Hekimler bundan
böyle dinlenmesini önerdi.
Yanıtı şöyleydi:
"Ben şairim, fil değilim..
Azrail’i bir köşeye çekilip
bekleyemem...
Meydanlarda ölmeliyim!” .
12 Ağustos 1999...
Yani bugün; "Güzel İzmir’'de sonsuzluğa yürüdü!
Küfrederek...
Şiir okuyarak…
Rakısını yudumlayarak!...
****
Vasiyetiydi çok sevdiği Datça’da mezarının olması.
Dostları da yerine getirdi arzusunu:
“Beni kuzum Datça’ya gömün./
Geçin Ankara’yı, İstanbul’u! /
Oralar ağzına kadar dolu../
Alabildiğine pahalı.. /
Örneğin Zincirlikuyu’da/
Bir mezar 750 milyona.. /
Burası nispeten ucuz/
Ortada kalma ihtimali de yok /
Hayır dua da istemez/
Dediğim gibi, beni Datça’ya gömün /
Şu deniz gören mezarlığın orda/
Gömü sanıp deşerlerse, karışmam ama!”
Datça ve Can Baba,
hep birbirine yakıştı!..
****
4,5 yıl önceydi..
Edirne Valiliği,
Kemal Kocatürk’ün
Can Yücel şiirlerinden yönettiği ‘‘CAN’’ oyununa
‘metni uygun değil’ denilerek salonda sergilenmesine
yasak getirdi.
Edirne’nin yiğit Belediye Başkanı Recep Gürkan Dostumuz da
hemen "CAN’’ın açıkhavada oynanması için gerekli
organizasyonu yaptı ve eser sahnelendi!..
Can Yücel -yaşasaydı- bu durumu nasıl karşılardı ?;
Mesela;
"Senin için yasak dediler Usta’’ dense
yanıtı şu mu olurdu?
"Yasaklar çiğnenmek içindir !’’
Ya da:
"Toprak gibi olmalısın..Ezildikçe sertleşmelisin !
Seni ezenler sana muhtaç kalmalı !’’.
Bizce; "bariton sesiyle" sunturlu ve ağzına
çok yakışan bir küfürle; hepsini !..
****
20 yıldır mezartaşıyla bile uğraşılan şair o..
Haydar Ergülen’e göre,
"Hem de bir bakıma
devrimin vakanüvisi olarak yitiklerimizi,
uğradığımız katliamları, acılarımızı tarihe yazan son şair’’…
Şükran Kurdakul’un g/sözünü budaktan esirgemeyen
Kabadayısı…
Zeynep Oral’ın da şiirleri kahkaha çiçekleri üreteni!
Şiirlerinden - bilgenin deyişiyle- "Nazım’ın, Orhan Veli’nin
temiz Türkçesi’nin aktığı "tatlı ve canlı" şair..
Yaşamı dizeleriyle güzel yiğit Can Yücel!
Bilmelisin;
aramıza
mesafe
girmez!
Senin de
şiir
getirenlerin
çok olsun!
Bu yazı da; senin şiirin olmadan bitmez!
44 yıl önce yazdığın "Sevgi Duvarı’’ile anıyoruz seni
Can Baba:
"sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa/
kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi/
dilimizde akşamdan kalma bir küfür/
salonlar piyasalar sanat sevicileri /
derdim günüm insan içine çıkarmaktı seni /
yakanda bir amonyak çiçeği/
yalnızlığım benim sidikli kontesim /
ne kadar rezil olursak o kadar iyi.../
kumkapı meyhanelerine dadandık /
önümüzde altınbaş altın zincir fasulye pilakisi /
aramızda görevliler ekipler hızır paşalar /
sabahları açıklarda bulurlardı leşimi /
öyle sıcaktı ki çöpçülerin elleri /
çöpçülerin elleriyle okşardın beni /
yalnızlığım benim süpürge saçlım/
ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi /
baktım gökte bir kırmızı bir uçak/
bol çelik bol yıldız bol insan /
bir gece sevgi duvarını aştık /
üştüğüm yer öyle açık seçik ki/
başucumda bir sen varsın bir de evren/
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi /
yalnızlığım benim çoğul türkülerim/
NE KADAR YALANSIZ YAŞARSAK O KADAR İYİ !..’’