Ne kadar hüzün geçmişse dünyadan
Ne kadar acı geçmişse yaşayacağız
Hepsini yeniden, bir bir dünyada
(Turgut Uyar)
*
İletişim Uzmanı Haluk Şahin Hocam,
Korona belâsıyla uğraştığımız şu günlerde
-kendisinin de dahil olduğu-
65 yaş üstü kesimin
şikayetlerini dillendirmiş;
"Bir ayı aşkın bir süredir evlerde kapalıyız.
Kapının önüne bile çıkamıyoruz.
Hava alamıyoruz.
Yürüyüş yapamıyoruz. Bunaldık!
Bir çoğu, en zorunlu banka ve alışveriş
işlerini yapamıyor. ATM’ye gidemiyor,
gitse bile polissiz kullandırılmıyor,
bazılarının güvendiği hiç kimse yok,
telefonu bozuk, vb.
Nüfusun sadece yüzde 9’unu oluşturan
bu kesime, farklı muamele, bütün ‘ayrımcılık’
tanımlarına uyuyor:
Bir demografik özellik yüzünden
bazı hak ve nimetlerden mahrum bırakılmak!
Elbette ortada bir tıbbi gerçek var.
Covid-19 virüsü yaşlılara karşı daha etkili,
yüksek oranda ölüme neden oluyor.
Ancak, bu onların kendilerini başkaları kadar
koruyamayacakları anlamına gelmiyor.
Tam tersine, sağlam maskesi, şapkası,
fiziksel mesafesi, el yıkaması ve duşu ile
65 üstü bir yurttaş bunları yapmayan
25 yaşındaki bir yurttaştan daha güvencededir.
Bunun sorumluluğunu üstlenecek sağduyu ve
deneyime sahiptir. Yaptığı yürüyüşün
sağlayacağı psikolojik ve biyolojik fayda da çabası(…)
Bazı esnekliklere ihtiyaç duyulduğuna şüphe yok.
Salt bu yaş grubu için alışveriş ve
banka saatleri, yürüme alan ve parkurları gibi.
Dünyanın başka yerlerindeki uygulamalara bakılabilir.
Tüm önlemleri alalım. Fakat yaşlılara
ayrımcılığın ciddi bir ayıp olduğunu da unutmayalım."
*****
"Tiyatronun Devi"
Yıldız Kenter ilkokul 1.sınıftadır.
Unutamadığı bir cezaya çarptırılır;
"Karatahtanın önünde sırtı sınıfa dönük,
ders bitimine kadar kıpırdamadan ayakta durmak!"
Şöyle devam eder o anısına sanatçı;
"Utanıyorum, ölmek istiyorum. Sonra bir ara
cebimdeki kabarıklığı hissediyorum;
kabak çekirdeklerimi. Bir kuruşluk almış, bir tane yememiştim.
Bahardı, papatyalar, gelincikler açmıştı.
Çıkınca çekirdek yiyerek aralarından geçecektim.
Haydi be sende!
Ne diye ölecekmişim.
Konuşa gülüşe eve gitmek varken!..
Şimdi dönüp geriye baktığımda
hep çekirdek misali umutlar
peşinde ayakta kalabildiğimi görüyorum.
İçim ısınıyor yeniden. Kalk hadi diyorum, durma koş, birşeyler yap.
Yaşa!.."
Sonra da noktayı koyuyor Kenter;
"İnsanın ortak kaderi doğum ölüm ve o aradaki zaman, yaşam…
Doğmak, ölmek isteğe bağlı değil.
Ölmek, belki bazen.
Bize düşen, yaşamak! Koşullar ne olursa olsun yaşamak.
Ayakta kalmak!.."
*****
Prof.Dr.Şahin özetle; "Koruyayım derken
ayrımcılık yapmayın!" diyor…
Haklısınız Hocam!
Saça akların düşmesi, belin bükülmesi değildir yaşlılık.
Amaçsızlıktır, umudu yitirmektir.
Yaşlılık, ihtiyarlığa direnmektir!
Yaşlılığın "bilgelik" olduğunun unutulmaması gerekiyor!
Şair, "Yaşadıkça yaşlanmassınız,
yaşamadıkça yaşlanırsınız" derken ne haklıdır.
Kesinlikle bu yaş grubu için "yaşlanmadan yaşamaları" için
nefes alıcı kısmi önlemler de alınmalıdır!
*****
Yıldız Kenter’in inatla sürdürdüğü
şekilde; yaşlısıyla, genciyle, güzel yürekli insanlarla
"ayakta kalacağız."
İnadına; "geçtiği her yerde iyi ve canlı ne varsa
zehirleyen" kara rüzgar Korona’ya da direneceğiz!
Ataol Behramoğlu Usta gibi de soracağız birbirimize;
"Ve ölümle arasındaki savaşta/ Ölümü göze
alman gerekirse eğer/ Neresi olmalı bulunduğun yer?"