TRT İzmir Haber Müdürlüğü'nde "kameraman" olarak çalışan bir basın emekçisi kimliğiyle tanıyordum ben Nejat Altıok’u.
Sonra "çevre mühendisi"olduğunu öğrendim.
Şiir dosyasını verdiğinde de "şairliği" ile tanıştım.
Boş zaman buldukça değil, "zaman yaratıp" hep okudum Nejat Altıok’u.
“Kimse güneşe göre ayar yapmasın / kader saatini / Güneş gelip geçicidir” dizesi, bana iyi bir şairi okumanın keyfini verdi.
“O yürek” şiirinde yer alan “O yürek / Yoruldu mu nedir? / O yüreğe ışımak yakışır / Gün doğumlarında ve gün batımlarında karanfile sarılırken / yaşamın kıvrımları” dizeleri ile yaşama daha köklü sarıldım.
Çünkü şiirinde soruyor, sorguluyordu Nejat Altıok:
“Acılığıyla umuda son bir tomurcuk sunan / O yürek / Yoruldu mu?”
****
Şiir, su, hava, ekmek, sevda gibi birşey şiir Nejat Altıok’un yaşamında.
Kendi deyişi ile yazmıyor, soluyor, terliyor, üretiyor. Oturup ilham gelmesini beklemek yok.
Yaşamın herhangi bir anında, herhangi bir yerinde şiir başlıyor, sürüyor ve bitiyor.
Sonra tekrar başlıyor, tekrar, tekrar.
Ne zaman ve nasıl geleceği belli olmayan bir dost gibi şiir Nejat Altıok için.
Gönül kapısı, her anında, şiire sonuna kadar açık.
****
“Düdüğü çalıyor vapurun, vapur gidiyor. / Yüreğimde çalıyor düdüğü / Yüreğim burada, yüreğim karşıda / Yüreğim vapurda gibidir” dizeleri, duygu çarpıntıları yaratıyor Nejat Altıok adı ile birlikte.
Altıok’a göre;
“Önemli olan, şiiri var olduktan kısa bir süre sonra ölüm uykusuna terketmek, onu alabildiğince fazla yaşatabilmektedir.”
Onu yaşamın içine salıp ona kimlik verebilmektir, onu ölümsüzleştirebilmektir. Şiiri sanat gecelerinden, şiir ikindilerinden yani şiir müzelerinden güneşe çıkarıp pazaryerlerine, belediye otobüslerine, parklara, insanların arasına bir güvercin gibi salıvermektir.
NERDESİN İZMİR
Günlerdir seni izliyorum İzmir
Sokaklarını, yokuşlarını, inişlerini, merdivenlerini
seyrediyorum
Parklarına, ağaçlarına bakıyorum
Meydanlarını, bayram yerlerini gözlüyorum
Kırlarına, mesire yerlerine atıyorum kendimi
Saat kulelerine bakıyorum zaman zaman
Sokak çeşmelerinden su içiyorum kana kana
Faytonlarınla geziyorum Kordon boyunda
Ve Kemeraltına dalıyorum sokak aralarından
Hazineyle dolu bir dehlizdeyim sanki
Ensemde imbat kaleye tırmanıyorum surlarından
Sana kaleden bakmak yürek ister İzmir yürek
Günlerdir seni izliyorum İzmir
Sokağa çıkmadan günlerdir
Evden çıkmadan odamda
Eski resimlerine bakıyorum
Kitaplardan okuyorum
Seni çok özlüyorum İzmir
Çok özlüyorum...
Nerdesin İzmir Nerdesin?