Dikili Siyasi Tarihi ve Belediye Başkanları - 3

Osman Özgüven 1984-1989

1982 Anayasası'nın halkoyuyla kabul edilmesinden sonra, siyasal yaşamın tekrar sivilleşmesi için atılan ilk adımlardan biri, 22 Nisan 1983 günü 2820 sayılı “Siyasal Partiler Kanunu”nun kabul edilmesi oldu. 12 Eylül sonrası ara dönemin sona ereceğini gösteren bir diğer önemli adım da 18 Ocak 1984 tarihinde, 1983 genel seçimlerinden sonra oluşturulan meclis tarafından 2972 sayılı "Mahalli İdareler ile Mahalle Muhtarlıkları ve İhtiyar Heyetleri Seçimi Hakkında Kanun"un kabul edilmesi olmuştur.

Ardarda çıkarılan siyasal yaşamla ilgili yeni yasalarla sivilleşmeye doğru önemli adımlar atılmış oldu ve bu doğrultuda ilk olarak 1983 yılı Kasım ayında, 3 partinin katıldığı genel seçimler yapıldı.

Katılım oranının %92.3 oranında gerçekleştiği bu seçimlerde, Anavatan Partisi (ANAP) %41 ile seçimleri kazandı. Türk Siyasi Tarihi’nde Turgut Özallı yıllar başlıyordu. ANAP’ın arkasına aldığı bu rüzgarla 1984 yerel seçimlerine gidildi. Ancak seçimlere girecek partilerin sayısında bir artış oldu. Bu defa seçimlere ANAP’ın dışında Doğruyol Partisi (DYP), Halkçı Parti (HP), Milliyetçi Demokrasi Partisi (MDP), Refah Partisi (RP), Sosyal Demokrasi Partisi (SODEP) katıldı.

ANAP, 1984 Yerel Seçimleri’nde ülke genelinde 1. Partiydi. DYP 2., Halkçı Parti 3., Refah Partisi 4. olurken Sosyal Demokrasi Partisi (SODEP) 5. Partiydi. Dikili yerel siyasetine geldiğimizde siyasi dengelerin önceki seçimlere göre çok farklı olduğunu görmekteyiz. 12 Eylülden sonra kurulan SODEP'in adayı Osman Özgüven 1496 oyla seçimlerin galibi oluyordu. 

Osman Özgüven’in belediye başkanlığını kazanmasının hemen ardından ilk akılda kalan adımı makam aracı yerine belediyedeki görevine motorsiklet ile gitmek oldu. Cenap Tezel’in müteahhitliği, Sevim Yarcı'nın mimarlığıyla önce otel olarak yapımı başlayan ardından belediyeye dönüştürülen yeni belediye binası faaliyete giriyordu. Atatürk Meydanı’ndaki bu binanın en üst katı ise düğün salonu olarak değerlendirildi.

Osman Özgüven Dikili siyasetinde yeni bir dönemi başlatıyordu. Söylemlerinin ana teması; ‘Türk-Yunan Barışı, düşünce özgürlüğü, kadın ve çocuk hakları ve çevre’ olan Osman Özgüven 1986’da ilki düzenlenen Barış, Emek ve Demokrasi Festivalleri’ni bu ana çizgi üzerinden başlattı.

Dikili Barış, Emek ve Demokrasi Festivalleri başlamadan 1 yıl önce, 1985 yılında Kaymakam Dündar Gültekin’in girişimleri ve Dikili Belediyesi ortaklığında Gençlik Festivali düzenlenmişti. Türkiye’nin hemen hemen her ilinden gelen birer öğrenci Festival’de bir araya geldi. Dikili Lisesi’nde kalan öğrenciler çeşitli etkinlikler yapmış ve barış temasını vurgulamıştı. Bu festivalin onur konuğu ise Barış Manço oldu. 

1986’da düzenlenen 1.Kültür ve Sanat adıyla başlayan festivaller 1994 yılına kadar 10 yıl devam etti ve bir çok aydın, yazar,şair, ressam, heykeltıraş, tiyatro ve ses sanatçısını bir araya getirdi. İlk festivalde Aziz Nesin, Ali Sirmen, Yalçın Pekşen, Jülide Gülizar, Hale Gür, Timur Selçuk, Yeni Türkü, Hale Soygazi gibi değerli isimler festival konuğuydu.

1986 yılındaki festivalde yer alan etkinliklerden birisi de Olof Palme Barış Parkı’nın ve anıtının açılışı oldu. 28 Şubat 1986 yılında barış gönüllüsü İsveç Başbakanı Olof Palme bir suikast sonucu öldürülmüştü.Bu cinayet büyük tepkilere neden olmuştu. Olfo Palme’nin adının yaşatılması ve dünya barışı için bir simge olması düşünüldü. Bugünkü Emniyet Müdürlüğü’nün karşısında Şehir Kulübü yıkılıp bir park düzenlemesi yapılmıştı. Bu parka heykeltıraş Sercihan Alioğlu’nun eseri olan Olof Palme anıtı yapıldı ve festivalin son günü 13 Temmuz 1986’da parkın açılışı yapıldı.

Dikili’de sonraki yıllarda gelenek haline gelen festivaller Dikili’nin adını ülke çapında duyurdu. Askeri cuntanın ülke yönetiminde gölgesi henüz silinmemişken Türkiye’nin özgür düşünceyi savunan aydınları Dikili’de bir araya geliyordu.

Dikili Belediyesi’nde Osman Özgüven dönemiyle birlikte çalışmalar; ulaşım, konut ihtiyacı, sosyal hizmetler ve alt yapı konularında yoğunlaştı. Daha önce hazırlığı başlayan yeni garaj tamamlanmış ve faaliyete girmişti. (Bugünkü Meteoroloji ve Tarım İlçe Müdürlüğü arkası). Belediye bünyesine yeni araçlar alındı. Bu araçların dışında Dikili-İzmir arasında sefer yapacak 3 adet otobüs de hizmete girdi.

1986 yılında Dikili’de konut ihtiyacını karşılamak üzere Çamlık’ın arka tarafında Çandarlı Yoluna bakan yamaçta 720 konutluk Barışkent yapılmaya başlandı. Erdal İnönü’nün temelini attığı, Kent Koop.’un projelendirdiği, 8 siteden oluşan, Barışkent 1993 yılında tamamlandı.

1986-1989 döneminde Dikili’li bir çok genç, özellikle yaz aylarında harçlık kazanmak için belediyenin sunduğu küçük iş imkanlarında çalıştı.

1989 seçimlerine doğru gidilirken 1985’de SODEP ve HP birleşerek, kapatılmış olan CHP’nin vizyonunu savunan SHP çatısını oluşturdu. 1989 yılında Osman Özgüven SHP’nin adayı olarak yerel seçimlere hazırlanıyordu.

Osman Özgüven 1989-1994

1989 Yerel Seçimleri’nde SHP adayı Osman Özgüven seçimin en güçlü adayı olarak seçimlere katılırken DYP’den Cumhur Turan, Anavatan Partisi’nden Kadir Onur merkez sağ adayları olarak seçime katıldılar. Belki de seçimin kaderini belirleyen gelişme Çetin Sinecener’in DYP’den aday gösterilmemesi üzerine bağımsız aday olarak seçime katılması oldu.

Osman Özgüven 2351 oyla seçimi kazanarak bir kez daha belediye başkanı oluyordu. Merkez sağın oyları bölünürken, seçmen analizi yapacak olursak, Dikili’de merkez sağ partilere oy veren seçmenin büyük bölümü, Türkiye genelinde  Anavatan Partisi en güçlü olduğu dönemi yaşarken Demokrat Parti geleneğini sürdürerek DYP adayı Cumhur Turan’ı desteklemişti.

Seçimlerin ardından Dikili Belediyesi Meclis Üyeleri şu isimlerden oluşuyordu; Halil Taygan (SHP), Fevzi Evren (SHP), Tamer Uysal (SHP), İsmail Tınay (SHP), Zeki Afacan (SHP), Güler Günvar (SHP), Muhlis Sezer (DYP), Yunus Şahinkoç (DYP), Muzaffer Afyon (DYP)

 Osman Özgüven’in ikinci döneminde festivaller kaldığı yerden devam etti. Her festivalin kendine özgü bir teması vardı. Türk-Yunan Barışı, Kadın Hakları, Düşünce Özgürlüğü ve Demokrasi konuların öne çıkanlarıydı. Örneğin; 1989 4. Kültür ve Sanat Festivali’nin ana teması; ‘Demokrasi ve Düşünce Özgürlüğü” idi. Festivallerin en önemli özellikleri arasında farklı görüşlere de yer verilmesiydi. Bu bağlamda Kültür Sanat Festivalleri’ne Uğur Mumcu, Aziz Nesin, İlhan Selçuk, Zülfü Livaneli, Ali Sirmen gibi isimlerin yanında Necmettin Erbakan, Abdullah Dilipak, Adnan Kahveci, Esat Kıratlıoğlu gibi sağ ve muhafazakar düşünceyi temsil eden isimlerde festivallere konuşmacı olarak katılmıştır. 28 Temmuz 1989 yılında Festivalin son gününde “Köle Düzeni Adil Düzen” konulu konferansında Necmettin Erbakan’ın Çamlaraltı’nda ağzından şu sözler dökülüyordu; “Günlerden beri festivalin çalışmalarını basın yoluyla bütün ülkemiz takip ediyor. İnşallah festival her yıl daha da gelişecektir. Ülkenin kültür ve sanat çalışmalarına katkıda bulunmak üzere böyle bir festivali hazırladıkları için başkanımızı tebrik ediyorum. Bana da bu fırsatı verdiklerinden dolayı kendilerine teşekkür ediyorum.”

Osman Özgüven’in festivaller ile Dikili’nin tanınmasında büyük katkıda bulunmasının yanında belediyecilik anlamında hizmetleri de bu dönemde yoğunlaştı. Çalışmaların başında Sanayii Kooparatifi kurulması geliyordu. Ilıca Mevkiine açılan Sanayii Kooparatifine dükkanlar taşınıyordu. PTT sokağında bulunan belediye dükkanları ise yıkıldı. Pazar Yeri ve çevresi yeniden düzenlendi ve buraya açılan belediye dükkanlarına esnaf  taşındı. Kanalizasyon ile ilgili çalışmalar tamamlanmış ve yol düzenlemeleri bu doğrultuda yapılmıştır. Özellikle Şehit Sami Akbulut Caddesi, yakamoza uzanan yol çift şerit olarak genişletilmiş. Bugün Atatürk İlkokulunun tam karşısındaki köşede bulunan Kafe Garden ve konutlar istimlak edildikten sonra yıkılmıştır.

Şehir içinde bir akım düzenlemeler olurken, Eski Belediye Binası içinde de bazı çalışmalar gerçekleşti. Hasanaki’nin Sineması olarak bilinen etkinlik alanı yeniden düzenlendi. Burası Tansaş olarak hizmete girdi. 15 Aralık 1986 tarihinde Tansaş izmir Büyükşehir Belediyesi İç ve Dış Ticaret A.Ş. kurulmuştu. Bu tarihten sonra İzmir’in bir çok yerine Tansaş şubeleri açılmaya başlıyordu. Dikili’de de 1990 yılında Tansaş açılıyor ve Dikili halkı ilk defa bir süpermarket ile tanışıyordu.

Tansaş’ın hizmete girmesinin ardından üst katı da düzenlenerek Kültürevi olarak hizmete girdi. Kültürevi bir çok yazar ile imza gününe ev sahipliği yaparken, 3000’den fazla kitabı ile öğrencilerin ve okur yazarların güzel vakit geçirebileceği bir yer haline geldi.

Osman Özgüven, sosyal belediyeciliğin temel ilkelerine uygun bazı adımlar da attı. Dikili’de bugün sosyal tesisler olarak bilinen binada kreş açıldı. Çocukların eğitimi ile ilgili bu çalışmanın yanı sıra halk sağlığı ile ilgili önemli bir çalışma hayata geçirildi. Belediye Binası’nın içinde Halk Sağlığı Merkezi oluşturuldu. Bu çalışmadan 1 yıl önce vatandaşların ücretsiz röntgen çektirebildiği bir hizmet başlamıştı. Halk Sağlığı Merkezi’nin faaliyete girmesiyle Dikili halkı ücretsiz muayene olma ve tahlil yaptırma imkanına sahip oldu. Halk Sağlığı Merkezi’nin ilk doktoru Gökalp Müstecaplıoğlu ve Şefika Tüzüner idi. Daha sonra Yasemin Özbek göreve başlamıştır. Dikili mahallelerinde sağlık taramaları, dere ve su kanallarında ilaçlamalar ile ishal salgının önüne geçildi. Belediye bünyesinde ambulans bu dönemde hizmet vermeye başlamıştı.

Osman Özgüven, 2. defa seçimi kazandığında daha önce yıkım kararı aldığı Sayın Restoran’ın bulunduğu alanı düzenlemişti. 1990’da bir suikast sonucu hayatını kaybeden Atatürkçü Düşünce Derneği kurucu üyesi Muammer Aksoy’un adı burada oluşturulan parka verildi.

1990’lı yıllar hem Türkiye’de hem de Ortadoğu’da kanın durmadığı bir takım olaylarla başladı. Körfez Savaşı ile ABD, Irak’a savaş açarken, bu durumun beslediği terör ortamı Türkiye’yi de etkiledi. PKK, Hizbullah ve çeşitli terör unsurlarının eylemleri ve bir çok aydınımızın faili meçhul cinayetlerde hayatını kaybetmesi gergin bir süreci yaşattı. 1994 Yerel Seçimleri’ne gidilirken bu olayların siyasi söylemlere yansıması kaçınılmazdı. Osman Özgüven’in o dönemde bir çok aydın ve siyaset adamıyla birlikte katıldığı terör olaylarının yaşandığı kentleri içeren Botan Gezisi, yerel seçimlerde konuşulan konular arasında yerini alıyordu.

YÜKSEL UÇAR 1994-1999

1994 Yerel Seçimleri Türkiye Geneli’nde sağ partilerin zaferi ile sonuçlandı. Kazanılan belediyeler ve oy oranlarına baktığımızda DYP 1. Sırada yer aldı. Onu Anavatan Partisi ve Refah Partisi izledi. SHP ise 4. Sırada seçimleri tamamlamıştı. Seçmenin bu eğiliminin sebepleri elbet sosyolojik yönleriyle ve o dönemin konjonktürünü de iyi analiz etmekle açıklanabilir. Ancak 1994 yerel seçimlerinin Türk siyasetinde ayrı bir önemi vardır. Muhafazekar çizgisiyle kendisini tanımlayan Refah Partisi hem İstanbul hem de Ankara Büyükşehir belediyelerini kazanıyordu.

Dikili yerelinde ise durum farksızdı. Sağ partilerin yükselişi gözlemlendi. Anavatan Partisi, eski ve yeni Dikili’nin sağ siyasetinde önemli katkılarda bulunmuş isimleri bir araya topladı ve Yüksel Uçar’ın adaylığında birleşti. Osman Özgüven SHP’den adaydı.

O yıllarda yapılan seçim propagandaları ve çalışmaları son yıllarda yapılanlar gibi şehrin trafiğini olumsuz etkileyen araç konvoyları ile çokça broşür, konfeti ve meşalelerle israf içermezdi. Kahvehanelerde yapılan konuşmalar ön plana çıkardı. Seçime son 2-3 gün kala özellikle Keçeci’nin Kahvesi önünde yapılan mitinglerde ki kalabalık seçimin kimin kazanacağına yönelik ipuçları taşırdı.

1994 Yerel Seçimleri’nde Dikili’de 7212 seçmen 25 sandıkta oy kullandı. Anavatan Partisi’nden Yüksel Uçar 3199 oyla seçimin galibiydi. Belediye başkanı olan Yüksek Uçar, çalışmalarına yol düzenlemeleri ile başladı. Belediye bünyesinde kadro değişikliklerine gidildi. Yer yer bu konuda tartışmalar da yaşandı. Belediyenin ilk şehir planlamacısı Abdullah Özüdoğru göreve başladı.

1994-1999 yılları arasındaki dönemde belediye meclis üyeleri ise şöyle oluştu; Kürşat Işık (ANAP), Rüstem İnal (ANAP), Ahmet Karagöz (ANAP), Aliye Elbüken (ANAP), Faruk Zaim (ANAP), Vahap Önlü (ANAP), Kasım Keskin (ANAP), Hüseyin Ergen (ANAP), İsmail Tınay (SHP), Fevzi Evren (SHP), Muzaffer Eker (SHP), Ünal Kılıç (SHP).

1994 yılında göreve başlayan Yüksel Uçar, Dikili içinde ulaşımı kolaylaştıran yeni ara yollar ve bağlantılarının açılması konusunda önemli çalışmalar başlattı. Bu dönemde; Gülkent dört yola bağlanan ara yollar açıldı. Doğramacı Köprüsü’ne bağlanan yol açıldı. Ayrıca Dikili Ilıcasına giden yol da düzeltilerek kullanılır hale getirildi. Açılan bir çok yolun yanında hemen hemen bütün şehir içi yollar asfaltlandı. Danıştay yolunun asfaltlanması da aynı dönemde olmuştur.

Bu dönemde yapılan yolların ardından ortaya çıkan küçük alanların bir çoğuna parklar yapıldı. Park çalışmalarının en başında 75. Yıl Parkı geliyordu. Atatürk İlkokulunun karşında zamanında düzenlenmiş ve dolgu yapılmış alan daha da genişletilerek park yapımına başlandı. İçinde spor alanı da bulunan (tel saha) ve yakamoza kadar uzanan parkın bazı bölümleri 1998 yılına yetişmese de 2003 yılında tamamlanmıştır. 75. Yıl Parkı’nın peyzajı ile Neslihan Uysal ilgilenmiştir. Cumhuriyetimizin 75. Yılı olan 1998 yılında ise son düzenlemeler ile birlikte Atatürk heykeli konularak park hizmete girmiştir.

1994-1999 yılları arasındaki çalışmalara genel olarak baktığımızda Dikili’nin çehresinin de değişmeye başladığını görebiliriz. Bu dönemde Dörtler Kamping diye hatırlanan, dönemin gençlerinin eğlence mekanı olan, denize girilen yer, kıyı kanununa aykırı olduğu için yıkıldı. Buraya çevre düzenlemesi yapıldı. Daha sonra da Mavi Bayrak Plajı da burayla bir bütün olarak açılacaktı.

Foto: Eski Dörtler Kamping

Bademli yönüne doğru önemli bir çalışma da bu dönemde başladı. Yakamoz Mevkiinden, Beylik Zeytinliğine kadar uzanan sahil yolu teraslanarak sahil yolu yapımına başlandı. Yolun üst kısmı da yeşil alan olarak düzenlendi. Sevgi Yolu olarak tamamen 2003’de hazır olan bu alana Suna-Erdoğan Tanaltay Sevgi Yolu adı verildi.

Bu dönemin bir başka çalışması ise Osman Özgüven döneminde başlanılan düğün salonunun tamamlanması ve hizmete açılması oldu. Bugün Stadyumun yanında Migros’un kullandığı bina Yüksel Uçar’ın ikinci dönemine kadar düğün salonu olarak kullanıldı. Aynı zamanda geniş bir sahnesi olan bu salonda tiyatro oyunları ve müzik dinletileri de gerçekleşti. Ferhan Şensoy bu düğün salonunda 2000 yılında ‘Ferhangi Şeyler’ oyununu sahnelemişti.

Dikili bu dönemde çok önemli bir yeşil alan kazanıyordu. İsmet Paşa Mahallesi’nde Burmalı Çeşme Mevkii’nde bulunan tepe belediyenin yer göstermesi ve teknik ekibiyle desteklemesi ile Botanik Bahçesi’ne dönüştü. Bu çalışma Almanya’dan Dikili’ye gelerek yerleşen Monte Macit lakabıyla tanınan çevre gönüllüsü Macit Ersoy’un eseriydi. Botanik Bahçesi kısa sürede bitki çeşitliliği ve florasıyla uluslar arası literatüre girmeyi başardı ve Dikili’ye yeni bir yeşil alan kazandırıldı. Aynı amaçlarla Botanik Bahçesi’nin karşısındaki tepeye de Tema Vakfı 2000’li yılların başında 500’den fazla çam fidanını dikti ancak, bu araziye yeşil alan istemeyenler tarafından fidanlar sökülerek atıldı.

1994 yılından itibaren Osman Özgüven döneminde başlayan festivaller yerine içerik yönüyle daha farklı temada konser ve etkinlikler düzenlendi. “Mavi Deniz, Yeşil Dikili” adını alan şenliklerin ilki 1994 yazında gerçekleşti. O dönemde, “Oynama Şıkıdım” şarkısıyla tanınmış  popstar Tarkan, Dikili Limanı’nda konser verdi.

Daha sonraki yıllarda da Dikili’de konserler devam etti. Aşkın Nur Yengi, Muazzez Ersoy, Coşkun Sabah, Tayfun, Bülent Ersoy bu dönemde yaz konserlerinde Dikili halkıyla buluşuyordu. Bu süreçte; Barış, Emek ve Demokrasi Festivalleri’nin devam etmesi gerektiğini savunan bir ekip oluştu. İsmail Tınay, Hakkı Ermerdan, Nuri Gündüz, Berna ve Önder Akşengür’den oluşan bu topluluk Dikili Kültür Sanat Derneği’ni (DİKSAM) kurdu.

Bu dönemde daha önce Belediye Kreşi olarak açılan bina  kapatılmış, Belediye Sosyal Tesisleri olarak işletmeye açılmıştı. Olof Palme Parkı’nın da adı 14 Eylül Kurtuluş Parkı olarak değiştirildi.

1999 yerel  seçimlerine doğru Dikili’de katılımcı partilerin sayısı artmıştı. Daha renkli bir siyasi atmosfer içinde adaylar, kahvelerde yapılan mitinglerde kalabalıklara sesleniyorlardı.

YÜKSEL UÇAR 1999-2004

1999 yılında Türkiye siyasetinde  DSP-MHP-ANAP koalisyon hükümeti dönemi yaşanırken, siyasi dengeler farklılaşmış olmasına rağmen Dikili yerelinde siyasi tablonun sonucu değişmedi. Seçim bir kez daha Yüksel Uçar-Osman Özgüven arasında geçiyordu. Yüksel Uçar, 1999 Yerel Seçimleri’nde 3370 oy alarak belediye başkanlığını kazandı. En yakın rakibi Osman Özgüven bu defa CHP adayı olarak 2334 oy aldı.

1999 seçim sonuçlarına göre belediye meclisi 7 Anavatan Partili, 4 de Cumhuriyet Halk Partili üyelerden oluştu. Dikili Belediye Meclisi şu şekilde oluştu;  Rüstem İnal (ANAP), Vahap Önlü (ANAP), Hüseyin Ergen (ANAP), Aliye Elbüken (ANAP), Muzaffer Gezgiç (ANAP), Önder Akşengür (ANAP), Esen Özdemir (ANAP), Raşit Kösten (CHP), İsmail Taban (CHP), Salim Yontucu (CHP), Mehmet Arıcı (CHP).

Yüksel Uçar’ın 2. Belediye başkanlığı döneminde de çalışmaların yoğunlaştığını görmekteyiz.  Suna-Erdoğan Tanaltay Sevgi Yolu’nun tamamlanmasına paralel bu yolla kesişen bugünkü arıtmanın önünden Çandarlı yönüne doğru yeni bir yol açıldı. Aynı zamanda bu yolun yanında yakamoza açılan derenin de ıslah çalışmaları tamamlandı. Yakamoz mevkii böylece modern bir görünüm kazanıyordu. Bu dönemde Çamlık ile Barışkent arasından İsmail Bey Cami sokağına bağlanan yol yapılıp hizmete girdi.

Yüksel Uçarın iki döneminde toplam 13 park açılmıştı. At Arabacıları Mevkii olarak bilinen yer düzenlenmiş ve yeşil alan oluşturuldu, 75. Yıl Parkı’nın yarım kalan yerleri tamamlanmış, Yakamoz Mevkii’ne kadar yürüyüş yolu tamamlanmış ve buraya da havuz içinde Yunus heykelleri konulmuştur. Bugün simgeleşen ismiyle Yunuslar, eski mezbahanın bulunduğu yerdir.

Belediye çalışmaları 1999-2004 yılları arasında devam ederken, yol kaldırım ve park çalışmalarının dışında sosyal alanlarda da  hizmetler verildi. Taş dede mevkiinde düzenleme yapıldı ve Roman vatandaşlarımızın düğünlerini, eğlencelerini yapabilecekleri yeni bir alan oluşturuldu. Muhtarlıklarla birlikte yapılan çalışmalarla Dikili halkı içinde maddi zorluk yaşayan vatandaşlara erzak yardımında bulunuldu. Tespit edilen yaşlıların temel ihtiyaçlarının giderilmesi sağlandı. Hayvan barınağı da bu dönemde açılmıştır.

Bu dönemde bademli yolunda yeni bir balıkçı barınağı için iskele yapımına başlanılmış ancak açılan davalar sonucu proje yarım kalmıştır.

Yüksel Uçar’ın son yılına girilirken 2003’te Dikili Limanı devlet tarafından Kolin Şirketi’ne kiralandı. Liman çevresinde yeniden bir düzenleme gereksinimi doğsa da 2004 yerel seçimleri beklenmişti.

Bu dönemde Dikili Belediyesi, Seniha Tınay’ın yaptırdığı Semih Tınay İlköğretim Okulu için arazinin bağışlanması, teknik desteğin verilmesi gibi konularda duyarlı olmuş, okulun bir an önce eğitim-öğretime kazandırılması sağlanmıştır.2003’te açılışı yapılan okul daha sonraki yıllar da ihtiyaca göre Anadolu Lisesi’ne dönüştürüldü.

2004 Yerel Seçimleri öncesinde ise Yüksel Uçar’ın son çalışması diyebileceğimiz adım Jeotermal üzerine oldu. Bir takım sondajlar yapılmıştı. Kaynarcanın ilk su buharı ile Dikili Lisesi’ne kadar döşenen hat ile sıcak su verildi. 

2004 Yerel Seçimlerine doğru gidilirken Türkiye’de AKP hükümeti kurulmuş. Bu genel tablonun yerel siyasete nasıl yansıyacağı merakla bekleniyordu. Dikili’de bu genel manzaranın aksine Yüksel Uçar ve Osman Özgüven bu sefer farklı partilerden aday olarak seçimin önde gelen aktörleri oluyordu. DYP’den Yüksel Uçar, SHP’den ise Osman Özgüven seçmenin karşısına çıkıyordu.