8 Eylül 1922...
98 yıl önce,
Bu gece...
Efe'ler;
Çiçek açan İzmir'in dağlarında,
Türk süvari birlikleri de;
Sabuncubeli'nin,
Henüz bugün kurtardıkları
Manisa tarafındaki eteklerinde...
Sabahı, zaferi bekliyorlar...
Sabah namazının ardından;
Doğan güneşle,
Efeler dağdan şehre,
Süvariler;
Aynı İzmir'imden ayrı kaldığımda,
Her defasında;
Yine,
Yeniden,
Sabuncubeli'nden Bornova'ya inerken ki hayranlığımla;
Bornova'dan,
Ezan
ve "Allah Allah..."sesleriyle,
Tekbirlerle,
İzmir'e,
Hükümet Konağı'na,
Yunan bayrağını kaldırıp,
Birlikte,
Göndere Türk bayrağını çekmeye...
Yunanı denize dökmeye;
İzmir'i,
Vatanı kurtarmaya...
Özgürlüğe...
"Ben hür yaşadım, hür yaşarım!.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım!.
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım!.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam taşarım!....."
Doğan güneş!...
Kurtuluş Savaşı'mızın nihayete erdiği,
Kurtuluş'umuzun,
İzmir'le taçlandığı,
Vatanımızın,
Düşman işgâlinden kurtulduğu gün...
Doğan güneş,
9 Eylül!......
Yaşa Mustafa Kemâl Paşa yaşa!.
Adın yazılacak mücevher taşa.
Kanım feda olsun güzel vatana........
Tüm yüreğinde hissedenlerin;
İzmir'imizin,
Vatanımızın kurtuluşunun,
98. yıl dönümü kutlu olsun!...