Demokrasilerde Rastlanmayan Şeyler

Kılcal damarlarına kadar dışkıya batmış bir bedene şişeler dolusu temiz kan vermek gibi bir şey mi yoksa, merkezine Kemal Kılıçdaroğlu’nu koyduğumuz naif hayal? Öyle ya, memleket dediğimiz beden bunu kaldırabilir mi, yoksa tiryakinin sigarayı bıraktığında kalp krizi geçirip ölmesi gibi, o da kriz geçirip ölür mü diye hiç düşünmedik ki biz.

Bunları yazarken ciğerlerim sızlıyor.

Dün gördüğümüz şeylerden sonra başımıza dank eden o ki; burası Norveç değil, Türkiye ve Türkiye bu denli düzgün birisi tarafından yönetilmeye hazır da layık da görülmüyor.

Anlaşılan o ki kimileri, ülkemizdeki kan değişiminin, aşırı kirli bedene, aşırı temiz olmayan kan verilerek yapılabileceğine inanıyor. Bedenin kirleri ancak, birkaç kademe daha az kirli kanla yer değiştirmeyi kaldırabilecek. Çeteler etrafta yine salınsın, mafya yine vatan millet diye milletin anasını ağlatsın, rüşvet yerinde duragosun, yarım inşaat mezarlar yapıladursun…

Ciğerlerim…

Bir siyasi parti lideri parti disiplininden bihaber olabilir mi? Olamaz ki.

Düşünüp duruyorum. Masanın adayı Sayın Akşener olmuş olsa ve masadan bir kişi, Akşener olmaz, şu ve şu olmalı diye İyi Parti içinden bir veya iki kişiyi işaret etse ve onları, “Millet sizi çağırıyor!” diye kışkırtsa, Sayın Akşener ne yapardı acaba? Bunu gerçekten bilmek isterdim. Üstelik o iki kişi de çok çok önemli görevlerin başında olan kişiler olsalar ve o görevlerden ayrılmaları mümkün olmasa…

Devam edelim. Altılı masadaki o itirazcı bir kişi, kendi partisi tarafından seçilip gönderilmiş ve masadan beş kişinin de onayını almış Sayın Akşener’i -niyetini çok iyi bilmesine rağmen- çok hırslı olmakla suçlasa; Akşener’e hakarete varan ağır sözler etse; “Sen git, üyelerinden ikisini gönder.” diye dayatması yetmiyormuş gibi, Sayın Akşener’i ve diğerlerini “Bana aday dayatıyorlar.” diyerek suçlasa ve böylelikle kendi dayatmasını görünmez kılmaya çalışsa… Yine de kabul görmeyince küsüp masayı devirse ve devirirken de Sayın Akşener’e ağır ağır sözler söylese… Samimi olarak merak ediyorum. Sayın Akşener, o masanın ortak adayı ve o partinin genel başkanı olarak gerçekten ne düşünürdü?

Bu akıldışı tavrı anlamak mümkün değil. Gerçekten değil. Çünkü bunlar demokrasilerde rastlanmayan şeyler.

Bir de şu “millet istiyor” meselesi önemli. Sayın Akşener ve ülküdaşları isteyince “millet istiyor” oluyor, çünkü millet sadece onlar. Onların dışında kimse milletten değil, hepimiz gavuruz tabii. Böyle çarpık bir bakış nasıl olabilir, ben bunu da gerçekten anlayamıyorum.

Akşener’in aday aday diye tutturduğu iki beyefendinin, partileri tarafından aday gösterilmedikleri halde, sırf Akşener öyle istiyor diye her ankete alınmaları zaten başlı başına bir sorun. Adını koyacak olur isek, Akşener’in bu yaptığına, CHP’ye karşı darbe kalkışması denir. Ki orada durmak gerekir. Allame-i cihan da olsanız orada durmanız gerekir. Ama Sayın Akşener asla durmuyor.

Gelelim yine “millet istiyor” mevzusuna. Millet, sizler kimi işaret eder ve kimi parlatırsanız onu ister. Ancak aynı millet, kendi partisine darbe yapmaya çalışan adayı istemez. Kendi genel başkanı yerine başka partinin genel başkanının istekleri doğrultusunda hareket edenleri de aday olarak görmek istemez. Siz aday yapsanız bile seçmez, artık seçmez. Çünkü o beyefendilerin pırıltıları, parti disiplini dışına çıktıkları ve sizlere uyarak kendi partilerine darbe yapmaya kalkıştıkları anda söner.

Sayın Akşener dünkü davranışıyla, kendisinin olduğu kadar Sayın Yavaş ve Sayın İmamoğlu’nun da puanlarını düşürmüştür. Millet Brutusları sevmez ve affetmez. Sizin millet bulmadıklarınız sevmez, yani, ben, o, öteki, beriki, kısacası BİZ.

Dünkü o ağır sözlerden sonra yapıcı olmaya çalışmanın bir anlamı kalmadı. Belki kırıcı olarak daha iyi anlaşabileceğizdir. O yüzden sakınmadan yazıyorum:

Bu ayak oyunlarının devamı da vardır sanıyorum. Mesela şöyle bir şey bekleniyor olabilir: Sırf Meral Akşener gitmesin, geri dönsün aman diye yüz otuz dört CHP milletvekili ve Sayın Kemal Kılıçdaroğlu sizin üzülmenize daha fazla dayanamayıp -bu arada sizin kendilerini ne kadar üzdüğünüzü, kırdığınızı çoktaaan unutmuş olarak- hep birlikte diz çökecek, yalvar yakar olacak, aman biz ettik siz etmeyin diyecek ve istediğiniz adayı size verecekler. Böylelikle her şey tamam olacak. Sonra da bizler o adayı seçeceğiz öyle mi?

Olabilir mi?

Beş birden büyüktür. Demokrasilerde çoğunluğun istediği olur. Buna da dayatma denmez, demokrasi denir. Sizlerin demokrasiden anladığınız bu değilse acaba nedir, nasıl bir şeydir?

İnsan dahasını da merak ediyor. Böyle yıldırıcı bir şekilde yüklenerek altı kişiden sadece sizin istediğiniz adayı ortak aday olarak çıkartamaz iseniz daha neler olacak acaba?

Bu hırs şahsen beni korkuttu.

Kemal Kılıçdaroğlu’nu istememe sebebiniz nedir?

Kılıçdaroğlu’nun, dürüst, ahlaklı, namuslu, güvenilir, özverili ve adil olması mıdır?

Vatanımızı kalkındırmaya ant içmiş olması mıdır?

Adaleti getireceğine söz vermiş olması mıdır?

Demokrasiyi yerleştireceğini, sosyal devlet modeli oluşturacağını söylemiş olması mıdır?

Bu ülkede hiçbir çocuğun yatağa aç girmeyeceğini garanti etmiş olması mıdır?

Yoksa, yıllardır bu ülkeden çaldıklarını beşli çeteden geri alacağını söylemiş olması mıdır?

Elinize bir plan verilmiş de o planda Kemal Kılıçdaroğlu’nun adı yokmuş gibi bir şeyden dolayı mıdır?

Nedir sahiden? Hangisidir?

Peki dayattığınız kişiyi yine de aday yaptıramazsanız ve Millet İttifakı Kemal Kılıçdaroğlu’nda ısrar ederse ki edecektir, sırada ne var? CHP’li Belediye Başkanlarını istifa ettirip İyi Parti’ye almak ve partinizin adayı olarak çıkarmak mı? Ankara’yı ve İstanbul’u kayyumlara teslim etmek ve güvenilirliklerinizi hepten öldürmek mi?

Daha da olmadı bir suikastçı tutup Kemal Kılıçdaroğlu’nu vurdurtmak mı?

Sizin vatanı sevmeniz, düşünmeniz hep böyle sorunlu mu olacak?

Her kelimeyi yazarken kılı kırk yardım da yazdım bugüne kadar her ne yazdımsa. Sadece yapıcı olmayı hedefledim. Ancak az önce de dediğim gibi, dünkü yıkıcılıktan sonra, acaba yapıcı olmaktan uzaklaştım mı diye hiç düşünmedim artık.

O yüzden dümdüz soracağım:

Kemal Kılıçdaroğlu’ndan vazgeçmez ise bu millet ki vazgeçmeyecektir, onu öldürtecek misiniz? 

Bunu da yapar mısınız?

Yapmayın! Bir yerde durun artık. Yeni bir kardeş kavgasına sebep olmayın.

Tamam İsveç, Norveç değiliz ama kovboylar döneminin Teksas’ı da değiliz.

Ve aksak gedik de olsa halen demokrasi ile yönetiliyoruz.