Bir gazetenin köşe yazarı, 'Günün Fıkrası' başlığı altında şöyle yazmış:
"Erdoğan; Yahu Allah aşkına söyleyin, diz benim yalan söylediğimi, dün ak dediğime bugün kara dediğimi duydunuz mu?"
Yanıt verir gibi de döşenmiş:
"Bu fıkraya en çok Rahip Brunson, Gazeteci Deniz Yücel, Mısır Cumhurbaşkanı Sisi, Suriye Cumhurbaşkanı Esad ile İsveç ve Finlandiyalılar gülüyor. Türkiye muhalefeti ise ağlıyormuş."
Cumhurbaşkanının icraatları demek ki bir gazeteciyi böylesine yaratıcı yapabiliyor.
Mini mini bir partinin genel başkanı "CHP, yüzde 90 oy alsa da iktidar olamaz. Halk oy verse bile son tahlilde buna ne ordu razı olur ne polis razı olur" dedi ya…
Hiç kuşkunuz olmasın bu sözler de günün birinde komedi programlarında skeç olarak çıkacak karşımıza. "Postal" resmiyle…
*Tek maaşla ev aldığımız yıllardan 2 maaşla kira veremediğimiz günlere geldik ya, tabii ki ne muhalefetin ne de standupçıların eleştirileri biter bu ülkede.
*Yeni tasarruf önlemlerine göre Saray, ülkeyi yöneten kadrolar, birkaç yerden ikişer üçer maaş alan kamu görevlileri, milletvekilleri ve elitler bu uygulamanın dışında.
Kahredici bir politika değil mi bu?
*8 yaşındaki çocuk gelin gerdek gecesi öldü.
*Antalya’da bir işletme, turistlerden 2 adet nar suyu için 1200 lira aldı.
Türkiye, bu sahnelere tanık olunca karikatüristler ya da yaratı sanatının aktörleri de boş durmayacak tabii ki…
İki kare görüntüde geçen sözler şöyle:
Papa, karşısındaki Ali Erbaş’a soruyor: Sizde şartlar nasıl hacı?
Ali Erbaş: 65 bin maaş, 3 milyar bütçe, 15 milyonluk Audi.
Papa şaşalıyor ve ellerini havaya kaldırarak "Eşhedü enla ilahe illallah ve eşhedü enle Muhammeden abduhu ve resulü!" diyor.
***
Gazeteciler olmasa dünyanın ne tadı ne tuzu olurdu.
24 Temmuz’da tüm gazetecilere saygılarımı sevgilerimi iletiyorum.
Beni iki üç yıl önce gazeteci ilan eden çok sevdiğim 68 yıllık gazeteci/ 88’lik Öcal Uluç’a da…
***
Ernest Hemingway, Gabriel Garcia Marguez, Eduardo Galeano, George Orwell, Haruki Murakami, dünyanın tanıdığı/ bağrına bastığı en bilinen gazeteci/ yazarlar.
Yazdıklarıyla kamuoyu yaratan önemli insanlar.
Bizde de az sayılmaz gazeteci yazarlar…
Ahmet Rasim, Refik Halit Karay, Falih Rıfkı Atay, Sabahattin Ali, Halide Edip Adıvar, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Kemal Tahir, Abdi İpekçi, Şinasi Nahit Berker, Hıfzı Topuz, Hikmet Feridun Es.
Çetin Altan, Uğur Mumcu, İsmail Cem, Bülent Ecevit, Altan Öymen ve Yunus Nadi Abalıoğlu da adı belleklere kazınmış gazeteci yazarlarımız.
Bana en haz veren gazeteci/ yazar hep Çetin Altan olmuştur.
İlla her yazısından bir şeyler öğrenmiş, tat almışımdır.
Günümüz kimi köşe yazarı gazetecilerin bir kısmı sanki ülkemiz güllük gülistanlıkmış gibi hiç mi hiç yukarıdaki türden eleştirilere girmiyor, sessizleri oynuyorlar.
Edebiyat- sanat gibi konulara ağırlık verenlerde bir ayrıntı dikkatimi çekiyor. Çok sayıda eş dost adlara yer veriyorlar ama nedense bir gramcık olsun iktidar eleştirisine yer ayırmıyorlar.
Attila Aşut ve Zeynep Oral gibi alanında özne olmuş gazeteci/ yazarlar dil, konser, imza günleri, festivallerle ilgili yazılara çokça yer verseler de iktidarın yanlışlarını görmezden gelmiyorlar. Bu iki gazeteciyi de mi hiç okumuyorlar acaba?
Suya sabuna dokunmayan gazeteciler…
Sürekli birilerinin gönlünü alma çabaları…
8 yaşında evlendirilen kız çocuğunun gerdek gecesi kan kaybından ölümüyle ilgili sorgulamak gerekmez mi erkek egemen kültürü… Buna aracı olan geri zekâlıları…
Neden değinmiyorsunuz? En azından bu konuyla ilgili yakılmış ağıtlara yer verebilirsiniz.
Neden?
***
Her 24 Temmuz’da biraz Marguez, biraz Galeano, biraz Sabahattin Ali, biraz Uğur Mumcu, biraz Saygı Öztürk- biraz Hıfzı Topuz olmak gerekmez mi?
Gazetecilik yürek, merhamet duygusu, paylaşım aşkı, gerçekleri ortaya çıkarmak çabası değil midir?
Uğur Mumcu, İlhan Selçuk, Bekir Coşkun bunun için çok sevildi.
Sevgisiz kalmak mı istiyorsunuz yoksa?
Barış Terkoğlu, Barış Pehlivan, Timur Soykan, Murat Ağırel, Soner Yalçın, Bahadır Özgür, Mustafa Balbay ve adlarını buraya sığdıramadığım diğer mangal yürekli gazetecilere aşkla/ sevgi ve saygıyla…
GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN!