1925 Demirci/ Manisa doğumluydu. 3 kardeştiler.
Babası, musikiye çok yatkın biri olup belki de Demirci’de ilk kez ütülü pantolon giyen, frenk gömlekli biriydi. Bu, onun bir süre İstanbul’da yaşamış olmasındandı. Bunun dışında ufak tefek ziraat işleri ve kalaycılık yapan biriydi.
1 Haziran 1940’ta Kızılçullu Köy Enstitüsü’ne kayıt oldu.
İlk atandığı köyde 8 yıl öğretmenlik yaptı.
1956 yılında Salihli Namık Kemal İlkokulu’nda göreve başladı.
Toplam 28 yıl öğretmenlik yaptı. Büyük TÖS boykotuna katıldı. 2 Temmuz 1973’te emekli oldu. 4 Temmuz 1973’te CHP’ye üye oldu.
Zafer Keskiner’in ilçe başkanlığında muhasiplik görevini üstlendi.
65 yaşında ehliyet aldı. Açık Öğretim Fakültesi 2 yıllık programını aynı yıllarda başarıyla tamamladı. 2008’de evine ilk bilgisayarını aldı.
Militan ruhlu, hep yüksek sesle konuşan bir öğretmendi.
Hem annemin hem babamın yakın arkadaşıydı. Bizimkilere hep adlarıyla hitap ederdi. Benim de Salihli Ortaokulu’ndayken müzik öğretmenimdi. Evlerimiz çok yakındı birbirine. Altınordu İlkokulu’nun öğretmeniydi fakat öğretmen yetersizliğinden olsa gerek ortaokulda da müzik dersine giriyordu. Mandolinle öğrettiği şarkılar hâlâ kulaklarımda...
Tok sözlü, bildiğini okuyan biriydi.
Köy enstitüsü çıkışlı bir öğretmen olması nedeniyle Fakir Baykurt, Talip Apaydın, Mehmet Başaran’ın yolundan giderek eğitime kafa yoran kitaplara imza attı. 'Köy Enstitülerine Ait Gerçekler' kitabı ilgi uyandırdı.
Oben Ulu ile Dikili’de yazlık evinde son görüştüğümde 96 yaşındaydı. Gözlük kullanmıyor, kulaklık takmıyordu. Hep "Turp gibiyim" diyordu.
3 Eylül’de yaşama gözlerini yumdu.
Bir hafta kadar önce Saygı Öztürk’e onu anlatmıştım. Evine gidip röportaj yapalım diyecektim. Meğerse gelmemiş bu yıl Dikili’ye… Salihli’deymiş ve hastaymış.
Gidip konuşmak istiyordum eğitim çınarı öğretmenimle.
Öyle üzgünüm ki son bir kez görüşemediğime…