Anı – Tanıklık: İki Kardeş, İki Yoldaş
Anne ve babamızın birlikte yaşamı Dikili’de başlıyor
Babamız 1923 yılında Lozan Barış Antlaşması’na ek olarak yapılan sözleşme uyarınca Türkiye ve Yunanistan arasında gerçekleştirilen zorunlu, karşılıklı göç zamanlarında Makedonya’dan göç eden ailelerden.
Birçok yakın akrabası gibi annesi ve kardeşi ile birlikte, İzmir’in şirin, küçük sahil kasabası olan Dikili’ye yerleşmişler. Dikili’nin M.Ö. 7 binli yıllara dayanan antik dönem geçmişi olduğu bilinirdi. Son yapılan çalışmalarla bir mağarada Göbeklitepe’den de önce 14 bin yıl öncesine ait yaşam izleri bulundu.
Babamız zengin tarihsel kimliği olan bu sahil kasabasına yerleştikten birkaç yıl sonra, Dikili’de posta dağıtıcısı olarak çalışmaya başlamış.
Annemiz İzmir’e bağlı, Dikili’ye çok yakın olan ve geçmişi M.Ö. 282-133 yıllarına dayanan Pergamon Krallığı’nın başkenti olan Bergama İlçesi’nde doğmuş. Sonra babası ve erkek kardeşi ile birlikte Dikili’de yaşamaya başlamışlar.
İzmir’in Buca İlçesi’ne tayin
Babamızın annemiz ile evlilikleri 1935 yılına rastlıyor. Bu beraberliğin ürünü abilerimiz Yüksel’in 7, Gürsel’in 5 yaşına bastığı yıl babamızın İzmir’in Buca İlçesi’ne tayini çıkmış.
Yıllar sonra Yüksel abimizin anlattığına göre babamız, Buca’da görev yaparken önemli gördüğü bir postayı yetiştirmek için gece yağmur altında uzunca bir yol yürümek zorunda kalmış. Bu görev sonrası çok ıslandığından dolayı ciğerlerini üşütmüş ve hasta olmuş. O zamanlar tedavisi mümkün olmayan verem hastalığına yakalanmış.
Benim doğduğum yıl babamızı kaybetmişiz.
Yüksel abimiz; “Gece gitmesi gerekmiyordu. Annemi de dinlemedi” diyerek hep anlatır, “Babamız daha fazla yaşayabilirdi” diye hayıflanırdı.
Babamızın aramızdan ayrılışı ile başlayan yıllar, aynı zamanda zor yaşam yıllarımızın da başlangıcıydı. Artık babasız bir ailenin Buca’da yaşaması olanaksız hale gelmişti. Kucağında emzirdiği çocukla birlikte, 5 kişilik aileyi tekrar baba evimize, Dikili’ye taşıma sorumluluğunu üstlenen annemize ne denli layık olabildik bilemiyorum.
O kısa boylu, hafif şişman, dağ yürekli güzel kadının tek başına yaşama meydan okumasının değerini zamanında anlayamadığımızı itiraf etmeliyim.
devam edecek...