Anı – Tanıklık: İki Kardeş, İki Yoldaş
Biz 4 kardeşiz
Benim doğduğum yıl başlayan ve yıllarca devam eden süreçlerde annemiz, babasız bir ailenin sorumluluğunu yüklenmiş emekçi bir kadındı ve hayata da böyle veda etti. Babamız vefat ettiğinde bizi tekrar Dikili’ye taşımıştı. Bu sıralarda ortaokulu bitiren Gürsel abimin lise eğitimi gündeme geldi. Ancak o zamanlar Dikili’de lise yoktu. Annem çocuklarını okutmak istiyordu ve bunun içinde İzmir’e taşınmalıydık.
Büyük abimiz Yüksel, kendisinin küçüğü olan Gürsel’in lise eğitimi nedeniyle annemin İzmir’e taşınma isteğine karşı çıktı. Sonuçta Dikili’de kalmayı tercih ederek bizden ayrıldı. Manavlık yaparak geçimini sürdürdü. Askere gitme zamanı geldiğinde ise İzmir’de annemi ziyaret ederek barışmışlardı. Askerden sonra bizimle kaldığı zamanlar oldu. Evlendikten sonra da bir süre bizimle kaldı, daha sonra Dikili’ye yerleşti. Manavlık işine de devam etti. İki çocuklu aile olarak yaşamına devam ederken onu yitirdik. Eşi ve çocukları Dikili’de yaşamlarını sürdürüyorlar.
Gürsel abim ise üniversiteyi bitirdikten sonra Zirai donatımda memur olarak çalışmaya başladı. Evlendi ve iki çocuğu oldu. O’nu benim kullandığım otomobille evine götürürken geçirdiğimiz bir trafik kazasında kaybettik. Özellikle beni ve tüm aileyi acıya boğan bir sondu. Uzun yıllar etkisi sürdü.
Özellikle belirtmeliyim ki emekçi bir annenin çabalarıyla ve yoksulluk koşullarında yaşayan, bu şartlarda eğitimlerine devam ederken Yüksel ve Gürsel abilerimizin destek ve katkıları Osman abim ve benim için unutulmazdır.
İki kardeş ve yoldaş olarak kendi hikâyemizde derinleşeceğiz. Ama öncelikle kısa da olsa büyüklerimiz de bilinsin istedim.
devam edecek...